مادر لاله سحر خیزان : بخشیدن اینچنین، فقط در توان مادران است .پس مادرانه ببخش !

 به نام آنکه انسان را آفرید و هدیه گذشت و بخشش را در وجودش با امانت نهاد . مادر گرامی لاله : نمی دانم با چه کلماتی خواسته ام را برایت بگویم .می دانم با هر کلمه ای که شروع  نمایم پیش از من افراد دیگری با تو در میان نهاده اند و با هر بار خواست صحنه دهشتناک مرگ فرزندت را در پیش چشمانت خواهی دید و من برای کسی پا را در میان گذاشته ام که در زندگی عملی بس زشت و پلید را مرتکب شده است و شاید هم او نشده باشد . نمی خواهم در مورد زشتی کار او صحبتی بنمایم که ژرفای زشتی  کار او را فقط تو با تمام وجود احساس نموده ای و بس . ولی من با تو صحبت دیگری دارم وآن این است که ما  انسانهای بر دار بسیار دیده ایم .ما جسد های  که سنگسار شده اند را بی شمار دیده ایم دیگر کمتر صبحی است که خبر مرگ انسانی را نشنویم .مادرم مبادا بی گناهی بر دار رود و گناهکاری که برای حس حیوانی لذت طلبی آتشی اینچنین در دامنت بیفروخت  آزادانه بر تو بخندد و لاله ی بی گناه تو در دنیای دیگر رد دندان بر لب داشته باشد . مبادا لاله در بهشت زیر پایش فریاد میزند: مادر او قاتلم نبود پس در این دنیایی که مردان بر زنان می تازند توکه مادری  او را ببخش، و ما صدایش را نمی شنویم   ولی  توآنقدربزرگی که خداوند تو را مادر نامید ، و به این خاطر است که  تو را به حس مادرانه ات و بزرگی روح لاله گون لاله ات  قسم میدهیم   که اگر حتی گناه کار باشد از گناهش در گذری و مادران این مرز وبوم با این عمل تو به بهشت زیر پایشان بنازند .   باشد که ما امضاکنندگان این چند خط در پیمانی به محکمی بخشش مادرانه ات  در جای خالی فرزندت بردگیت را بنماییم  .امیدآنکه  در صبحی دیگر جغدی نحس بر در خانه هایمان خبر مرگ انسانیت را فریاد نزند . وعطر خوش انسانیت از جانب تو هوای شهرمان را بیاراید .